Muziek als inspiratie: Het verhaal achter de NAD M10 video's

Sinds de introductie in 2005 heeft de Masters NAD-serie de grenzen van de audiocomponenten voor thuisgebruik verlegd. Met enkele van de meest geavanceerde versterkingstechnologieën van vandaag de dag is de NAD-serie Masters ontworpen om te laten zien dat high fidelity audio en deskundig vakmanschap voor iedereen toegankelijk zijn. Bijna twee decennia later legt NAD de lat weer hoger met de NAD M10. De M10 is rijk aan functies en levert een onberispelijke geluidsweergave en een ongelofelijke veelzijdigheid.

Om de zorg en expertise die de M10 vertegenwoordigt vast te leggen, hebben we een oproep gedaan aan kunstenaars die de emotie die de voorstelling van de M10 overbrengt op een welsprekende manier zouden kunnen illustreren. Als afgestudeerde van Canada's grootste en meest prestigieuze kunst- en designuniversiteit was de in Toronto gevestigde kunstenares Melanie Keay de perfecte kandidaat om de campagne op film tot leven te brengen. Door de jaren heen heeft Melanie alles, van schilderen, tekenen en beeldhouwen, in haar werk verwerkt. Ze gebruikt ook muziek om haar creatieve vak te voeden en te beïnvloeden, waarbij ze de klanken van verschillende muziekstukken laat voortstuwen en unieke persoonlijke stukken creëert.

We selecteerden drie verschillende muziekstukken om als inspiratiebron te dienen en vroegen Melanie om kunstwerken te maken op basis van de manier waarop de liedjes - die door de M10 werden gespeeld - haar gevoel creëerden. Het eindresultaat waren drie schilderijen die het gevoel van het luisteren naar muziek met de M10 perfect weergeven en tegelijkertijd NAD's 45-jarige toewijding aan uitmuntendheid en innovatie.

Hier praten we met Melanie over haar creatieve proces en hoe de muziek de uiteindelijke stukken inspireerde.

NAD: Waarom kies je ervoor om naar muziek te luisteren tijdens het maken van je kunstwerk?

Melanie Keay: Ik laat altijd muziek spelen als ik aan het schilderen ben als een manier om mijn geest tot rust te brengen en me te concentreren op de taak die voor handen is. Het kan moeilijk zijn om dat deel van de hersenen dat zo logisch denkt uit te schakelen, waardoor er ruimte is voor creativiteit zonder oordeel. Muziek helpt me daarbij.

Wat voor soort muziek inspireert je het meest en wat voor invloed heeft het op je creatieve proces?

Er is geen specifiek type muziek dat me inspireert, ik luister gewoon naar wat er op dat moment tegen me spreekt. Het is zo sfeerbepalend, dat het genre van de muziek altijd verandert. Het heeft zeker invloed op de manier waarop ik schilder, of het nu gaat om het tempo van de beweging met het penseel, of de kleuren die ik gebruik, maar ik heb echt het gevoel dat het dit unieke vermogen heeft om een aantal van die begraven gedachten en emoties aan te boren en ze op het doek te laten verschijnen.

We vroegen je om drie schilderijen te maken terwijl je naar drie verschillende muziekstukken luistert. Kun je beschrijven hoe de muziek de uiteindelijke resultaten inspireerde?

Voor het eerste stuk voelde het lied erg vocaal aan, de stem van de kampioen was het middelpunt van het lied, en de instrumentale component was secundair. Ik dacht ook aan de tekst, het idee om afscheid te nemen en afscheid te nemen van iemand van wie je houdt is enigszins paradoxaal, omdat het zowel pijnlijk als vredig tegelijk is.

De zwarte cirkelvorm in het midden voelde aan als een portaal met deze gekleurde penseelstreken, die uit of door de poort gingen. Elke penseelstreek werd geïnspireerd door de schoonheid en de dimensie van Paula's stem.

Voor het liedje "Touch" van Ghostly Kisses was ik geïntrigeerd door de titel van het liedje en dacht ik dat het interessant zou zijn om een bijna figuratieve kwaliteit aan het werk te introduceren. Het woord zelf is tactiel, en ik wilde dat de vormen dat op de een of andere manier weerspiegelden. Ik denk dat het feit dat de twee vormen niet echt aandoenlijk zijn, maar zo dicht bij elkaar liggen, een soort spanning in het stuk oplevert die ik door de muziek heen voelde... spanning in de zin van iets willen, of iemand die net buiten bereik is.

De elektronische soepelheid van het lied inspireerde deze vloeistof-y curving penseelstreken die gewoon heel natuurlijk aanvoelden met het tempo van het lied. De regenboogvorm aan de bovenkant suggereert dat deze vormen op een bepaalde manier met elkaar verbonden zijn, door middel van emotie, muziek, of welke manier je de vormen die ertussen vloeien ook zou willen interpreteren. Daarnaast heb ik besloten om de vormen in een herkenbare architectonische ruimte te plaatsen om een gevoel van privacy, intimiteit en nabijheid tussen de vormen te geven.

Het klassieke stuk voelde een stuk energieker aan dan de andere, dus ik wilde met wat grotere penselen en verdunde verf werken om enkele zeer expressieve penseelstreken te maken met de metaalverven voor de onderschildering. Laag voor laag werkte ik me een weg naar kleinere penselen met meer gecontroleerde bewegingen en vormen die bijna achter elkaar over het doek bewogen. Het voelde voor mij heel erg de manier waarop een symfonie werkt - al deze afzonderlijke onderdelen werken samen naar één groot geheel.

De compositie werd organisch deze cirkelvormige, wervelende beweging die het oog van de linkerbovenhoek, rond het schilderij naar beneden leidt, en dan weer omhoog waar het begon - het wordt een dans voor de ogen rond het doek die zich herhaalt.

Volg Melanie op Instagram en zie meer van haar werk hier